Norsk-Brittisk-Svenska expeditionen till Antarktis (1949 - 1952) [sv]

Maudheimekspedisjonen (òg kalla Den norsk-britisk-svenske antarktisekspedisjon, forkorta NBSX eller NBSAE) var namnet på ein norsk-britisk-svensk ekspedisjon til Antarktis under leiing av John Giæver i perioden 1949-1952. Ekspedisjonen vart finansiert og organisert av ein komité av britiske, svenske og norske ekspertar, med professor Harald Ulrik Sverdrup som formann og var den første verkelege internasjonale vitskaplege ekspedisjonen til Antarktis. Store delar av det vestlege Dronning Maud Land vart kartlagt og ekspedisjonen vart ein modell for seinare ekspedisjonar til Antarktis.

Namnet på ekspedisjonen kjem frå overvintringsstasjonen Maudheim (71°03'S, 10°55'V) som vart oppretta i samband med ekspedisjonen. Fleire depot og hytter for overnatting og oppbevaring av utstyr vart reist. Frå desse basane vart det gjort utalde turar, den lengste varte i åtti dagar. Tre av ekspedisjonsmedlemmene omkom 24. februar 1951 då dei under ein testtur med ein overhalt Weasel vart overraska av tåke. Køyretøyet hamna i vatnet då dei for seint oppdaga at over hundre meter av isbremmen hadde kalva. Berre fotografen Stig Hallgren overlevde ulukka, då han etter 13 timar drivande på eit isflak vart redda av kollegaene sine.

Alle ekspedisjonsmedlemmane mottok Maudheimmedaljen.

Maudheimekspedisjonen (også omtalt som Norsk-britisk-svenske antarktisekspedisjon, forkortet NBSX eller NBSAE) var navnet på en norsk-britisk-svensk ekspedisjon til Antarktis under ledelse av John Schelderup Giæver i perioden 1949-1952. Ekspedisjonen ble bekostet og organisert av en komité av britiske, svenske og norske eksperter, med professor Harald Ulrik Sverdrup som formann og var den første virkelige internasjonale vitenskapelige ekspedisjon til Antarktis. Store deler av det vestlige Dronning Maud Land ble kartlagt og ekspedisjonen ble en modell for senere ekspedisjoner til Antarktis.

Navnet på ekspedisjonen kommer fra overvintringsstasjonen Maudheim (71°03'S, 10°55'V) som ble opprettet i forbindelse med ekspedisjonen. Flere depoter og hytter for overnatting og oppbevaring av utstyr ble reist. Fra disse basene ble det gjort utallige turer, den lengste varte i åtti dager. Tre av ekspedisjonsmedlemmene omkom 24. februar 1951 da de på en testtur med en overhalt weasel ble overrasket av tåke. Kjøretøyet havnet i vannet da de for sent oppdaget at over hundre meter av isbremen hadde kalvet. Kun fotografen Stig Hallgren overlevde ulykken, da han etter 13 timer drivende på et isflak ble reddet av sine kolleger.

Alle ekspedisjonsmedlemmene mottok Maudheimmedaljen.

Den Norsk-brittisk-svenska Antarktisexpeditionen (även känd som NBSX eller NBSAE, på norska Maudheimekspedisjonen) pågick från 1949 till 1952 och var den första expeditionen till Antarktis med internationellt samarbete. Manskapet var sammansatt av personer från Norge, Sverige och det Brittiska samväldet. Alla deltagare fick efter expeditionen den norska Maudheimmedaljen.

Expeditionen blev en modell för senare expeditioner till Antarktis och ett viktigt motiv till det internationella geofysiska året 1957/58 och skapandet av den internationella kommittén för Antarktisforskning (Scientific Committee of Antarctic Science, SCAR).

Expeditionens huvudbas, Maudheim, låg på shelfisen utanför kusten av Drottning Mauds land på det område som Norge gjort anspråk på sedan precis före andra världskriget. Norge var angeläget att medelst vetenskap politiskt markera sin närvaro för att stärka sina anspråk på ett område ofantligt mycket större än Norge självt. Förutom att skaffa en överblick och kartlägga området geografiskt var huvudsyftet att genomföra en rad vetenskapliga undersökningar med särskild inriktning på om eventuella klimatförändringar likt de som observerats i Arktis även förekom i Antarktis.